A SUBA DOS COMBUSTIBLES EN ESPAÑA DA PRIMAVERA DE 2.008

Javier Caamaño

O petróleo é unha sustancia viscosa formada por moitos compoñentes orgánicos, que soen ser hidrocarburos, estes son o resultado da descomposición da materia orgánica provinte de plantas e animais cuyos restos foron sepultados antes de descompoñerse totalmente. O petróleo é imprescindible para a fabricación de combustibles necesarios para o funcionamento de toda clase de maquinas e gracias o petróleo formase: “a gasolina” a que se usa como combustible e coa que crea o plástico e outros materiais.

O petróleo sube por diversos motivos e uns déles son os seguintes: un dexasuste entre a oferta e a demanda, a especulación financiera, as condicións xeopolíticas, a OPEP (Organización de Países Exportadores de Petróleo). Debido á suba do prezo do petróleo o resultado é que tamén suba o precio da gasolina por iso as persoas que precisan utilizar moito combustible para facer o seu traballo “transportistas, pescadores, constructores,... ” quiexanse da subida tan brusca que experimentaron os combustibles neste ultimo ano xa que nestes momentos o prezo dos combustibles é o dobre que ai un ano, por culpa desa suba de prezo, os traballadores do sector de transportes e de pesca convocaron unha folga por tempo indefinido xa que perdían máis cartos dos que gañaban por culpa dos prezos dos combustible.
A folga de transportistas e pescadores revoluciona os consumidores debido a falta de comida nos supermercados, combustibles nas gasolineiras, pescados na pescadería , ..... e demais cousas que fixeron que o pais se paralizase uns días.

O obxetivo da folga era que o goberno español tomara medidas con respeto a suba dos prezos dos combustibles e para iso a folga tiña que chegar a oídos dos membros do goberno español.

A CAMUFLAXE ÓPTICA

David Núñez Gerpe

Os Xaponeses fan realidade un soño, a capa invisible ou camuflaxe óptica, esta capa é obra do xaponés Susumu Tachi e un grupo de científicos xaponeses. Esta capa permite atravesar coa mirada a quen a leva posta, o efecto non é total pero de momento so é un proxecto, quen sabe se nun futuro o efecto será total.

Está feita dun material “retro-reflexivo” cuberto, de arriba abaixo, con pequenas mostacillas que reflexan a luz. A capa tamén conta con cámaras que proxectan o que está detrás de quen a leva posta na parte dianteira e viceversa. O efecto, como demostrou o equipo xaponés na feria de San Francisco, é facer que quen leve posta a capa, fúndase co seu entorno. Ten un visor que combina imaxes en movemento e que as reflejarlas a distancia en prendas de roupa, crea a ilusión da transparencia da materia e da apariencia de invisibilidade. Utilizouse o material para recubrir unha bola, un ladrillo e unha capa. Pero para que esta capa de “invisibilidade” funcione, tendría que ter seis cámaras estereoscópicas incorporadas, e estar cuberta por 11,6 millóns de “hiperpíxeles” (cada un deles cun visor electrónico moi brillante) e ademais estar controlada por unha computadora super rápida que se alimente dunha fonte de enerxía incorporada no atuendo.
A técnica empleada é moi simple: proxéctase unha imaxe do que está detrás dunha persoa, sobre a roupa que viste nese momento, ou sexa, que hai cámaras detrás desta persoa grabando a imaxe que está detrás dela, logo, esta imaxe pasa por unha computadora e esta dalle a señal a un proxector que está diante da persoa, que reproduce a imaxe na súa roupa. O resultado do experimento é sorprendente, xa que gracias ó dispositivo óptico incorporado á roupa, engañase ó cerebro dándolle a impresión de que a persoa objeto do experimento é transparente.

Esta técnica pódese aplicar a una escena real en movemento a través dun retrorreflector (conxunto de espellos que reflexan desde diversos ángulos nun espacio determinado).
É este retrorreflector o que, estratéxicamente situado, reunifica o mundo separado por un objeto material, ofrecendo á vista unha imaxe estereoscópica do “outro lado” que fabrica a engañosa ilusión de que ese obxeto material é transparente.

O propósito destos traballos sobre a realidade virtual consiste, por un lado, en desenrolar un dispositivo que permita a un observador tocar un obxeto virtual como se fose real. Para este traballo emprégase tamén a “visión cristalina”, moi adecuada para conseguir un efecto de “realidade aumentada”. Esta realidade aumentada é a que permite confundir, ou unificar, una escena virtual cunha real, e é a que pode conseguir que unha man real poida ser observada intervindo nun espacio dixital.
Pero a investigación do profesor Tachi está todavía nunha primeira fase. Nun futuro, permitirá a creación de obxetos camuflados casi transparentes e podríase aplicar a distintas áreas, como a medicina e a aviación. Pero ten tamén outros usos como por exemplo, os cirurxiáns poderían ver a través dos seus dedos e do instrumental mentras operan. No caso da aviación, os pilotos poderían facer transparentes os chans das cabinas.
Actualmente está en proceso a segunda fase deste novidoso e sorprendente efecto óptico. Pretende incorporar a esta tecnoloxía óptica, membranas nanotecnolóxicas. A membrana en cuestión, incorporará a tecnoloxía óptica necesaria para este efecto estereoscópico.
Aínda que este camuflaxe óptico é unha mellora dun proxecto anterior, quédalle moito por evolucionar, quen sabe se nun futuro lonxá patentarase este camuflaxe, e venderase nas tendas locais.

BICICLETAS ELÉCTRICAS

Catuxa Magariños

Chamamos electrobicis, ás bicicletas que estén dotadas dun sistema eléctrico de axuda ao pedaleo.

Unha bicicleta eléctrica pode circular polo carril das bicicletas, evita os atascos e o riesgo de accidentes, ten un fácil aparcamento, e ademáis é barato (coste eléctrico de 1€/100 km). Presenta o mesmo aspecto cunha bicicleta tradicional, o que pasa é que ten un pequeño motor no eixe traseiro, que só funciona cando se pedalea, e que se alimenta a partir dunha batería.
Este motor permítenos percorrer medias ou longas distancias sen realizar a penas esforzo.

Pódese ir ao traballo sen sudar, podes circulas polos carrís das bicicletas, non necesitan permiso de conducir nin seguro, e se queremos facer deporte, só temos que esixir un puco máis.
Unha bicicleta destas pode acadar os 25 km/h cunha potencia de ata 250 vatios.ten un sistema de seguridade que se deixas de darlle aos pedais ou te pasas desa velocidade, o motor pararase, isto chámaselle dirección asistida.
O peso dos modelos actuais e a aparición no mercado das baterías de litio (que son máis lixeiras e duran máis) permitiron a aparición das e-bikes plegables.

Partes dunha bicicleta eléctrica:
Son moi parecidas ás bicicletas convencionais, o que pasa é que nestas, a parte de ter un cuadro rógido, rodas de sección de cómo mínimo 1.5 pulgadas e ás veces unha suspensión por cuestións de seguridade, éstas levan sempre un pedalier clásico e un cambio de marchas para pedalear normalmente engadindo a forza do motor ao do pedaleo. O tipo de motorización depende do modelo e do constructor. A potencia dos seus motores varía entre 160 e 250 vatios. Os modelos recentes, teñen un motor situado no eixe da roda motriz, xeralmente a roda traseira. Inclúe, xeralmente, un rotor de imán de escobillas sin frotamento que é polo tanto máis fiable.O seu accesorio esencial é a batería. As capacidades varían entre 5 e 12 amperios/hora e as tensións de 24 a 36 V. Existen as clásicas baterías, pero a moderna tecnoloxía do del níquel-metalhidruro, aporta mellares prestacións, sobre todo en canto á ligereza e o número de ciclos de carga. Algúns constructores, utilizan un dispositivo recuperador, que recarga a batería ao frear e nas costas.

¿Qué relación ten cos vehículos híbridos?
Os vehículos híbridos “tradicionais”, utilizan o motor eléctrico como apoio, son enchufables, é decir, permiten recargar as baterías tanto co motor de combustión interna como cun enchufe.

¿Qué tipos de vehiculos ecolóxicos hai?
Ademáis de bicicletas eléctricas, tamén hai unha variedade de transportes nos que elixir: triciclos eléctricos, nos que aforras en combustible, electromotos, electrocoches, bicicletas artísticas, motos eléctricas, etc.

Consecuencias do uso de videoxogos nos mozos: pros e contras

Eva Limeres

Os videoxogos, na actualidade, constitúen un dos instrumentos máis atractivos, pois promoven valores, actitudes e comportamentos imperantes na nosa sociedade, e unha das actividades de entretemento máis importante para o xogo dos adolescentes debido a variedade de formatos, adaptados ós diferentes poderes adquisitivos e circunstancias. A meirande parte das veces usase máis o videoxogo nos tempos de lecer aínda que tamén o utilizan nas épocas de estudo, o que fai que o adolescente (segundo o videoxogo que exerza) desenvolverá pros ou contras na súa educación. Este xeito de entretemento sen precedentes é froito do auxe da tecnoloxía informática e da televisión.

Os videoxogos aumentan de forma acelerada e son os primeiros nos mercados, de feito, sitúense entre os primeiros postos de ventas de xoguetes. Todo tipo de aparatos como: Game Boy, videoconsolas, maquina portátil de peto, ordenadores, fan que os país e nais queden abraiados sobre como os seus fillos se enganchan a esta plataforma tecnolóxica que levan no seu soporte CD-ROM interno, cartucho, CD, xogos on-line, etc.
Existen varios contras dos videoxogos. Esta estudado que poden crear adicción e mesmo poden producir ataques epilépticos. Estudios afirman que son os mecanismos que xeran a violencia, poden facer que unha persoa chegue a realizar as imaxes que están vendo dia a dia na súa pantalla do aparato elixido, como por exemplo: asasinar a outras persoas, roubar, etc. Algúns videoxogos poderían ser unha das claves explicativas desta 'violencia cultural', na medida en que poden potenciar contidos e valores ligados a violencia, o sexismo e/ou racismo.
Sen embargo, e por outra banda, os videoxogos tamén encerran aspectos positivos. Recóllense excelencias sobre o uso dos videoxogos, pois hainos educativos e terapéuticos. Aínda que socialmente se pensa que os videoxogos favorecen o illamento, diversas investigacións demostran que o seu uso é unha actividade con carácter marcadamente social.

É dicir, os país serán, á hora de compralos, os responsábeis, xunto cos seus fillos, de escoller os videoxogos máis adecuados. Deberán seleccionar aqueles que non conteñan contidos altamente violentos, racistas ou sexistas. Polo tanto, os efectos positivos ou negativos do uso dos videoxogos dependerá en gran parte pola familia. Pero, dita acción preventiva non implica só á familia, a escola e determinados aspectos sociais, culturais e políticos deben asumir a súa parte de responsabilidade e buscar mecanismos concretos e adecuados para non contribuír a xerar maior doses de violencia, compulsividade, sexismo ou illamento.

A ENERXÍA XEOTÉRMICA

Mireia García

A enerxía xeotérmica é unha fonte de enerxía renovable ligada a volcáns, géiseres, augas termais e zonas tectónicas xeolóxicamente recentes, é dicir, con actividade nos últimos dez ou vinte mil anos na codia terrestre. Para poder obter esta enerxía é necesaria a presenza de xacementos de auga quente preto de esas zonas. O solo perfórase e extráese líquido, que sairá en forma de en forma de vapor se a súa temperatura é suficientemente alta e poderase aproveitar para accionar unha turbina que coa súa rotación move un xerador que produce enerxía eléctrica. A auga xeotérmica utilizada devólvese posteriormente ao pozo, mediante un proceso de inxección, para ser requentada, manter a presión e sustentar a reserva. Entre 1995 e 2002 a potencia xeotérmica instalada no mundo creceu de maneira continua, pasando de 6.837 a 8.356 megavatios, o que representa un aumento dun 22,3%.

Dependendo da temperatura á que sae a auga, pódense distinguir dous tipos de campos xeotérmicos:
·Enerxía xeotérmica de alta temperatura, que existe en zonas activas da codia terrestre, a súa temperatura está comprometida entre 150 e 400 graos centígrados e prodúcese vapor na superficie. Un campo xeotérmico debe constar dun teito composto por rochas impermeables, un depósito ou por un acuífero (este último de permeabilidade elevada, entre 300 e 2.000 metros de profundidade) e de rochas fracturadas para que permitan unha circulación de fluídos. A explotación dun campo de estas características faise mediante perforacións con técnicas case idénticas ás da extracción do petróleo.
·Enerxía xeotérmica de temperatura media, os fluídos dos acuíferos están a temperaturas menos elevadas, entre 70 e 150 graos centígrados. A conversión vapor-electricidade realízase cun menor rendemento e as pequenas centrais eléctricas poden explotar estes recursos. A enerxía xeotérmica de baixa temperatura é aproveitable en zonas máis amplias que as anteriores, por exemplo, en todas as concas sedimentarias.
·Enerxía xeotérmica de baixa temperatura, os fluídos quentan a temperaturas comprendidas entre 20 e 60 graos centígrados. Esta enerxía utilízase para necesidades domésticas, urbanas ou agrícolas. No mundo existen varias experiencias notables en este sentido en Italia, Nova Zelandia e Canadá, lugares nos que a enerxía xeotérmica apoia o consumo tradicional.
-As principais áreas xeolóxicas, ou tamén chamadas zonas quentes, son as áreas que bordean o Océano Pacífico: Os Andes de Sudamérica, México, Xapón, Canadá, Alaska, Rusia, Indonesia, Filipinas e Nova Zalandia. Respecto a España, Almería destaca polas súas numerosas zonas de elevado gradiente xeotérmico positivo, é dicir, propicias para instalar plantas xeotérmicas, aínda que polo momento o único uso que se explotou nesta provincia é de balnoterapia. Na illa canaria da Palma, estúdase tamén a posibilidade de instalar unha planta xeotérmica.

-Vantaxes da enerxía xeotérmica:
·O seu custe é moi baixo e non implica ningún risco.
·O fluxo de produción de enerxía é constante ao longo do ano.
·Non depende das variacións estacionais como a chuvia, os caudais dos ríos, etc…
·É o complemento ideal para as plantas hidroeléctricas.
·É unha fonte que evitaría a moitos países a dependencia enerxética do exterior.
·Os residuos que produce son mínimos e ocasionan menor impacto ambiental que os orixinados polo petróleo, carbón…

-Inconvenientes da enerxía xeotérmica:
·Emite ácido sulfhídrico e de CO2.
·Posibilidade de contaminación de augas próximas con sustancias como arsénico, amoníaco…
·Contaminación térmica
·Deterioro do paisaxe.
·Non se pode transportar.

En Galicia, estase a investigar sobre a posibilidade de poder tratar con industrias xeotérmicas, de momento hai dúas liñas de investigación a seguir, unha liña xeotérmica, para estudar as capacidades para producir enerxía térmica dos solos de Galiza, e outra xeofísica, para a caracterización dos materiais que os compoñen.·A primeira liña baséase no estudo da condutividade térmica dos solos de Galiza. Mídense a temperatura e a condutividade térmica do solo. A finalidade é o uso da enerxía xeotérmica en instalacións de calefacción, aire acondicionado ou ambos.·A segunda liña permite unha caracterización do solo polo comportamento dos seus materiais, a partir da realización de perforacións. A recollida de datos permitirá a interpretación litolóxica dos materiais afectados pola perforación, obtendo información da súa densidade, porosidade, radioactividade, espesor e presenza de fluídos.
Segundo os responsables do proxecto, tanto en Galiza como no conxunto do Estado, non existen precedentes dunha investigación xeotérmica destas características, “polo que Galiza encabezaría a investigación na tecnoloxía de instalacións xeotérmicas”. O interese do estudo radica, como indican os investigadores, “na posibilidade de que as instalacións de calefacción se alimenten con enerxías renovables”, sendo a xeotermia “unha das posibilidades máis importantes para Galiza debido á súa xeoloxía e ao seu clima”.
O CTE , estableceu en España moitas leis para que se reducise o consumo de enerxía, as instalacións de paneis fotovoltaicos e sistemas renovables. En Inglaterra, por exemplo, instaláronse case 2016 de enerxía cero, o que quere dicir que non podían cubrir todas as súas necesidades enerxéticas.
Unha das tecnoloxías máis importantes para o aproveitamento desta enerxía é a bomba de calor xeotérmica ou bomba para calor de fonte terrestre, que aproveita a enerxía térmica almacenada entre cincuenta e trescentos metros de profundidade da codia terrestre, para producir calefacción no inverno e aire acondicionado no verán consumindo ao redor dun 70% menos ca unha instalación convencional de combustible fósil como o gasóleo.·O estudo é necesario, segundo afirma a empresa Ingeo, para coñecer as características que deben ter as perforacións nas que se instalen os captadores de enerxía no subsolo.

ENERXÍA SOLAR FOTOVOLTAICA

Borja Lorenzo

Calcúlase que as reservas coñecidas e estimadas de petróleo e gas natural serán suficientes só para a primeira parte deste siglo considerando o actual ritmo de crecemento no seu uso, polo que tamén os prezos deben ir en aumento. Por outra parte , a explotación dos combustibles fósiles debe frearse con urxencia polas afectacións que orixina ao planeta. Por estas razóns , grandes cambios na infraestructura do sistema enerxético están chamados a recurrir nun futuro non tan lonxano, á enerxía solar fotovoltaica.

Os paneis solares están formados por celdas fotovoltaicas, unhas células elaboradas a base de sicilio puro con adición de impurezas de certos elementos químicos, sendo capaces de xerar cada un de 2 a 4 Amperios, a unha voltaxe de 0’46 a 0’48 voltios.

Para aumentar a eficiencia e disminuír os custos, continúan as investigacións nas celdas de sicilio monocristalino nos seguintes aspectos:
- Pasivación da superficie con estabilidade mellorada e recombinación superficial
reducida.
- Reducción da resistencia mellorando a metalización.
- Emisores de avanzada.
- Proceso de fabricación para reducir custos.
- Estructuras sobre sustratos de menor calidade ou máis fracas.
- Obtención de sustratos de baixo custo con maior calidade.

Plantéase polo tanto unha labor de investigación básica orientada ao desarrollo de novos materiais semiconductores que sirvan de base para unha nova xeración de células solares fotovoltaicas de eficiencias amplamente superiores as dispoñibles actualmente no mercado. Paralelamente trabállase na mellora de dous productos clave para a industria fotovoltaica: o vidro que recubre os paneis fotovoltaicos e o copolímero etileno-acetato de vinilo que se emprega como encapsulante.
O vidro que se emprega usualmente para os paneis fotovoltaicos é un vidro templado extraclaro, que alcanza transmisións de ata o 91%, de 3-4 mm de espesor e texturado para minimizar a reflexión da luz e favorecer a transmisión cara o material semiconductor. O encapsulante resulta, ademáis de opticamente transparente , estable a altas temperaturas e altas doses de radiación ultravioleta.
O obxectivo é incorporar ao vidro e ao encapsulante, principios activos de mellorar a resposta da célula a radiación incidente. Ademáis preténdese estudar o comportamento dos novos sistemas baixo concetración da luz solar. Dado que os procesos de transicións electrónicas involucrados son fortemente non lineais, espérase un importante aumento da eficiencia conseguida empregando a luz solar concetrada.

Conectómica

Alba Rey Pazos

A conectómica pretende levar a cabo diagramas do “cableado” do noso cerebro.
O nacente campo da conectómica podería axudar aos investigadores a descifrar a maneira na que o cerebro aborda o procesamento da información.
Os científicos están desenrolando novas maneiras de estudar a intricada red de neuronas cerebrais.
Chamada “conectómica”, a técnica que crearía estos mapas podería revelar cómo realizan as redes neuronais a súas precisas funcións no cerebro, e poderían arrebolar luz sobre trastornos que, según se pensa, son orixinados por un cableado defectuoso, como o autismo e a esquizofrenia.

Na actualidade só existen o diagrama de cableado dun organismo: o do gusano microscópico C.elegans. A pesar de conter só 302 neuronas, o esforzo de levantar os planos do C.elegans levou máis dunha década, nos '70. Foi un recurso de investigación inestimable e valeulles un premio Nobel aos seus creadores.
Con aproximadamente 100 mil millóns de neuronas e 100 billóns de sinapsis no cerebro humano, crear un mapa que cubra incluso un trozo pequeno é unha tarea desalentadora. Usando métodos estándar, necesitaranse máis ou menos tres mil millóns de anos.

Os científicos están desenrolando agora novas técnicas de imaxes sensibles e algoritmos de aprendizaxe automatizando para automatizar o proceso de construcción. Xa xeraron un diagrama parcial do cableado dunha parte da retina dun coello. Pero necesitarán facer que a súa técnica sexa un millón de veces máis rápida para finalmente poder construír mapas máis grandes, como o dunha columna cortical, na esfera da realidade.

Os científicos desenrolaron unha nova técnica para facer mapas a escala máis fina utilizando o microscopio de electróns. Comezando con un pequeno bloque de texido cerebral, os investigadores fan rebotar electróns dende a capa superior do bloque para xenerar unha imaxe seccional cruzada das fibras nerviosas nesa taxada. Entón quitan unha rebanada moi delgada (de 30 nanómetros) da parte superior do bloque e repiten o proceso. Os científicos pasan a través das imaxes, taxada a taxada, para seguir o traxecto de cada fibra nerviosa.
Exactamente canta luz arroxarán estos mapas sobre o cerebro todavía é algo polémico. “Con só coñecer a información do cableado non nos levará lexos se non o poñemos no marco do procesamento e transferenciade datos no cerebro”. Outros, esperan finalmente xenerar mapas que incorporen as propiedades bioquímicas e fisiolóxicas de varias células en diagramas do cableado.

O tren de levitación magnética (MAGLEV)

Uxío Baliñas Losada

O tren de levitación magnética, tamén coñecido como Maglev, e un sistema de transporte ferroviario no cal o tren levita sobre unha via sustentado por campos magnéticos.
Este estado de suspensión limita o rozamento do convoi o aire ambiental, permitindo a este sistema ferroviario alcanzar velocidades casi imposibles de conseguir nun ferrocarril convencional (hasta 600 km/h en prototipos).

Esta tecnoloxía leva moitos anos en desenrrolo, pero o alto custe deste tipo de infraestructuras limitou a sua implantación.
O primer sistema comercial de trenes Maglev existente no mundo está desarrollado pola compañía aleman Transrapid International, unha joint-venture dos grupos industriales Siemens y Thyssenkrupp.
De momento a sua producto tan so foi instalado en Shanghai, na linea que une o centro financiero da ciudad co seu aeroporto internacional.
O tren de levitación magnética de alta velocidade permite realizar o recorrido, de 30 kilómetros, en tan so 7 minutos e medio.
Existen outros proxectos en Alemania, Estados Unidos, Emiratos Árabes, Holanda, e incluso un gran proxecto para unir as cidades de Londres e Glasgow, atravesando practicamente toda Gran Bretaña, aunque de momento ningunha destas propostas se encontra aprobada.

Xapón e xunto a Alemania o país máis activo en canto a investigación e desarrollo desta tecnoloxía. A compañía Japan Railway desenrrola desde fai uns anos o proxecto JR-Maglev. Este sistema, o igual que Transrapid, utiliza tecnoloxía EMS.

As probas deste sistema levase a cabo na linea experimental Yamanashi, donde se logrou a maior velocidade alcanzada por un tren maglev hasta o momento, 581 km/h (decembre de 2003).

BATERIAS DE COMBUSTIBLE

Rubén Castiñeiras Mondragón

Neste post vou falar das baterías de combustible para portátiles , ordenadores e teléfonos móviles. É un novo invento que pode resolver moitos problemas cando o móvil ou ordenador se quede sin batería como en moitos casos que estás realizando unha operación e...¡¡¡¡paffff!!!! queda sen batería e non podes realizar esa operación tan desexada. Dentro duns aniños, quizais teñas que ir a unha farmacia para recargalos de alcohol. As baterías de combustible están chegando.

Aínda que as novas baterías con íons de litio teñen moitas vantaxes, todavía é necesario
dispor de electricidade para recargalas e están alcanzando o límite do seu rendemento. En comparación as baterías de combustible só necesitan unha pequena cantidade de alcohol para unha pequenas horas de funcionamento.
A compañía fabricante de ordenadores LG dispón desde decembro pasado un modelo portátil que se alimenta cunha batería que consume alcohol ou gas natural. Estas baterías poden suministrar 10 horas de autonomía a un portátil cun consumo medio de 25W.Trátase de apenas unha batería de 200cc e son evidentemente recargables con cargas desbotables. Estas baterías teñen un coste de 500$ e poderánse comprar no súper do barrio cun coste aproximado de 1$.
Eu supoño que todo o mundo se preguntará ¿baterías ou cartuchos de recarga?

Aínda que o combustible sexa moi barato e accesible parece que para recargalo haberá que utilizar cartuchos de recarga que se espera que sexan incompatibles uns con outros.Segundo a consultora IDC, o mercado das baterías de combustible podería medrar a un ritmo do 23%, alcanzando os 3.500millóns de dólares de volume en 2010.
Só falta saber que farán cos cartuchos de alcohol nos controis dos aeroportos.

¿Cómo funcionan?
As baterías de combustible funcionan producindo electricidade a partir dunha reacción química na que se oxida un combustible , como hidróxeno ou alcohol mentres que as baterías máis comúns son sistemas pechados e as de combustible necesitan que se recarguen os reactivos para funcionar .
A primeira célula foi fabricada polo científico escocés Sir William Robert en 1843, aínda que o seu funcionamento xa se coñecía dende 1838 descuberto por Crhistian Fiedrich.As células de combustible máis sinxelas son as de hidróxeno .O gas faise por un catalizador de de platino que separa os electróns .Mentres que os electróns pasan por un circuito externo (creando corriente para alimentar dispositivos) e os ións positivos combínanse con osíxeno, xerando auga.

As baterías de metanol tamén seguen un principio parecido .A molécula de metanol é rica en hidróxeno e ten a vantaxe de que ao ser un liquido e é moito máis fácil de manexar e de producir que o gas hidróxeno.
As baterías de combustible non son de todo bo tamén teñen as súas vantaxes e inconvintes como tódalas cousas .As súas vantaxes son:
-Non necesitan de almacenamento de enerxía frente as baterías convencionais.
-Non necesitan de recarga de enerxía frente as baterías convencionales.
-Elevada eficiencia
-Non emisión de contaminantes
-Silenciosa

Tamén presenta inconvintes como:
-Coste elevado
-Disponibilidade de opcións de combustible
-Durabilidade
-Aceptación pública
-99% obtención de H2 actualmente a partir de combustibles fósiles.Non solución a eliminación de combustibles fósiles.

As principales compañías que están levando a cabo esos inventos Sony, LG e Samsung.

O AVANCE DOS ORDENADORES

Alba Rey Pazos

Un ordenador, ou computadora, é un dispositivo electrónico capaz de recibir un conxunto de instruccións e executalas realizando cálculos sobre os datos numéricos, ou ben compilando ou correlacionando outros tipos de información.

Ordenadores analóxicos e dixitais:
Os primeiros ordenadores analóxicos comezaron a construirse a principios do século XX. Os primeiros modelos realizaban os cálculos mediante eixes e engranaxes xiratorios.
Máis tarde, durante a II Guerra Mundial (1939-1945), un grupo de científicos e matemáticos crearon o primeiro ordenador dixital totalmente electrónico, chamado Colossus. En decembro de 1943 o Colossus xa era operativo. En 1939 xa construíran un prototipo de máquina electrónica. Este prototipo, e as investigacións posteriores realizáronse no anonimato, e máis tarde quedaron eclipsadas polo desenrrolo do Calculador e integrador numérico dixital electrónico (ENIAC) en 1945. A finais da década de 1950 o uso do transistor nos ordenadores foi moito mellor, comparando co que podían facer as máquinas con válvulas, xa que os transistores consumían moita menos enerxía e tiñan unha vida útil e máis prolongada. O seu desenrrolo debeuse ao nacemento de máquinas máis perfeccionadas que foron chamadas ordenadores ou computadoras de segunda xeración.
A finais da década de 1960 apareceu o circuito integrado (CI). Isto permitiu unha posterior reducción do prezo, o tamaño e os porcentaxes de error.

O microprocesador convirteuse nunha realidade a mediados da década de 1970, coa introducción do circuito de integración a gran escala (LSI), e, máis tarde, co circuito de integración a maior escala (VLSI).
Evolución futura:
As redes son grupos de computadoras interconectados mediante sistemas de comunicación. A rede pública internet é un exemplo de rede informática. As redes permiten que as computadoras conectadas intercambien rápidamente información.
Outra tendencia no desenrrolo de computadoras é o esforzo para crear computadoras de quinta xeración, capaces de resolver problemas complexos en formas que puideran chegar a considerarse creativas.
Unha forma de proceso paralelo que se está investigando é o uso de computadoras moleculares (mediante a “nanotecnoloxía”). Nestas computadoras, os símbolos lóxicos exprésanse por unidades químicas de ADN en vez de polo fluxo de electrones habituais nas computadoras correntes. As computadoras moleculares poderían chegar a resolver problemas complicados moito máis rápido que as actuais supercomputadoras e consumir moita menos enerxía.
As ventas de ordenadores persoais crecerán este ano en España casi o dobre que a media europea. Todo apunta a que se venderán case cinco millóns de unidades.
Para o ano 2008, sen embargo, sí se espera que haxa unha reducción do crecemento, aínda que só sexa porque o tamaño do mercado español xa é moi importante na relación coa poboación. Os ordenadores pórtatiles empuxan cun crecemento das ventas do 40% , habendo modelos por menos de 600 euros.

A RECICLAXE E OS SEUS DESPERDICIOS

Eva Limeres Riveiro

O reciclaxe trae consigo consecuencias positivas, xa que pode favorecer o medio ambiente, e polo tanto, beneficiar a nosa vida diaria. A natureza apórtanos moitos recursos, e se non coidamos e protexemos estas zonas naturais diminuirá a nosa calidade de vida. O que estamos facendo ó non reciclar é contaminar e malgastar de unha forma implacable ditos recursos, xerando vidro e residuos que son difíciles de eliminar. Cando se menciona a palabra reciclaxe a xente só pensa: que non é moi doado de facer. Pero se todo o mundo pensa iso estamos facéndolle un mal o medio ambiente e tamén a nos. Reducir unha soa lata o unha soa botella repercutira no mundo dos nosos fillos, xa que por exemplo tan só con reciclar unha lata de aluminio economizase enerxía para operar un televisor durante unhas 3 horas, ou como reciclar 5 botellas de plástico poden producir fibra para o recheo dunha chaqueta, estes entre outros. Se o desperdicio non se pode evitar quédanos a parte de reciclar, e pensaredes…,¿que podemos facer?

Pois e moi sinxelo:
- En primeiro lugar deberiamos facer unha reflexión de cómo queremos vivir e como queremos que sexa o mundo onde vivimos.
- Segundo, é convinte que reutilicemos todo o que nos poida ser útil.
- Terceiro, non debemos comprar compulsivamente, senón que debemos facelo pensando o que de verdade necesitamos.
- Cuarto, poderiamos recoller cadanseu lixo colocando por separado a materia orgánica, o papel, o vidro, etc., e así, mellorar o problema do reciclaxe e ademais obter beneficios para o medio no que vivimos.
Todos sabemos que reciclar é moi complicado, pero tamén sabemos que se un conxunto de persoas reciclan espéranos un futuro mellor para nós e para os nosos fillos. Algunhas persoas soen reciclar tan só residuos que lle parecen reutilazables, pero a verdade esta en que todos os productos son útiles aínda que non o parezan.

Para poder ter un entorno saudable e medio ambiente limpo debemos esforzarnos en xerar menos residuos, reciclar e reutilazar. Para conseguir que a xente se conciencie e recicle, unha primeira medida podería ser que nos envases dos productos aparecese o funcionamento de recollida selectiva de residuos. Nas mans de todos e de cada un esta conseguir este obxectivo denominado reciclaxe e así vivir nun mundo mellor. Debe ser un proxecto común, un animo de participación, de capacitación para o reciclaxe.

Aportes da Tecnoloxía para mellorar as condicións de vida das persoas con discapacidade física

Mireia Garcia Mosquera

No mundo, hai moita xente con algún tipo de discapacidade física, pero hoxe en dia, case se poden integrar á sociedade, como persoas normais, debido aos novos avances tecnolóxicos. Grazas a estes novos avances da tecnoloxía, moitas persoas con discapacidade, poden levar unha vida diaria normal, teñen mais facilidades, mais oportunidades de atopar un oficio, poden valerse por si sós e sen axuda de nadie... Neste “post” o que vou intentar é explicarvos algúns destes avances tecnolóxicos.

Sintetizadores de voz.
Din moitos expertos que un dos problemas mais grandes que hai entre as persoas discapacitadas é a discapacidade visual aguda; isto significa que non teñen suficiente capacidade de visión, pero grazas as novas e avanzadas tecnoloxías, estas persoas poden estar tranquilas xa que para algo se inventou o sintetizador de voz. Este recurso, é un dos mais recomendados polos expertos, consiste en cantar os textos que aparecen nas pantallas. Algúns destes sintetizadores han conseguido fecerse portátiles.
Polímero electro-óptico.
Un polímero é un material conseguido a través da inxeñería molecular. A eficacia dos novos polímeros é cinco veces mais útil, que o material inorgánico que se utiliza para fabricar aparatos ópticos. Este novo avance contribuirá nas grandes melloras dos aparatos ópticos que forman parte do sector de telecomunicacións e ordenadores de alta velocidade. Este material conseguiuse grazas á colaboración entre Lumera e a Universidade de Washington. Científicos de esta universidade aplicaron novos avances da nanotecnoloxía para producir unha maior eficiencia, que outros materiais, na actividade do electro-óptico.Según un portavoz da universidade, estes nanomateriais, permitirán maior número de posibilidades no campo de diseños de aparatos.

Tecnoloxías adaptadas.
Alt64, é unha consultora especializada en internet. Non fai moito tempo, presentou o monitor Eye Track 1750, este monitor permite escribir ou navegar pola rede só dirixindo a mirada cara o monitor. Tobii Technology, é unha empresa sueca que lanzou ó mercado este monitor, que lles facilita as persoas con algún impedimento físico, provocados por enfermidades como tetraplexia ou escloriose múltiple, manexar sen ningún tipo de problema o ordenador.
Outra empresa importante IBM, creu na década dos sesenta, un mecanismo de recoñecemento de voz do usuario, inventou un software para escribir u editar textos sen necesidade do teclado. A súa última creación foi a Web Adaptation Technology (WAT), un software, no que o usuario pode configurar como quere ver, escoitar e activar os sitios, xa que ten a facultade de elixir o tamaño das letras, dos espacios entre líneas... poñendo o cursor entre o requerido, e facilita o uso do rato e do teclado, entre outras alternativas. Outro tipo de enfermidades son as enfermidades neurodexenerativas que grazas a avances da tecnoloxía pódense facer tratamentos con carbamatos de fenilio.

X Woofer, un colar vibrador.Trátase dun revolucionario sistema, de audio-vibración, que se coloca a redor do cuello e permite captar, as sensacións da película, da música ou do vídeo xogo, multiplicando as sensacións. Un día nunha feria unha chica provou este colar vibrador, púxose a ver a televisión e á vez que a ía vendo, notaba como o seu corpo vibraba, cando rematou de probalo, pedíronlle a súa opinión con respecto ao producto, ela non tiña palabras para expresar o que sentira poque non podía creer o que acavaba de ver, quedou moi contenta. Moitas veces pensamos que xa o temos todo visto e non é verdade, por exemplo, con respecto á tecnoloixía, cada vez o inxenio de moitos fabricantes nos sorprende mais. Este aparato é compatible con calquera: DVD, TV, CD Player, Navegador, PS/2, X-BOX, Ordenador...

A videochamada nos teléfonos

Alba Rey Pazos

A videochamada, ou videoconferencia, é a comunicación simultánea de audio e video, permitindo manter reunións con grupos de persoas situadas en lugares alexados entre si.
A videoconferencia proporciona importantes beneficios como o traballo colaborativo entre persoas xeográficamente distantes e unha maior integración entre grupos de traballo.
Historia da videochamada:
En 1964 presentouse un prototipo de videoteléfono que podía transmitir video, e o seu coste era de máis de mil dólares un minuto. Nos anos 70 comenzou unha transición cara métodos de transmisión dixitais. A principios dos 80 utilizaron unha tecnoloxía coñecida como codificación da Transformada Discreta do Coseno ( DCT ). E a mediados dos 80 mellorou a tecnoloxía dos códecs e tamén se observou unha baixa dos costes. Nos anos 90 os equipos que se vendían eran máis lixeiros e reducidos. Agora, mercar un teléfono con videochamada non resulta moi caro.
A telefonía “3G” converteuse nunha importante liña de negocio para operadores e fabricantes. Dende un mesmo dispositivo o usuario pode acceder a innumerables funcionalidades, como a descarga de contidos de Internet, a videochamada ou a televisión.
¿Cómo funciona?
As videochamadas realízanse dunha forma similar as chamadas de voz. A única condición é que, tanto o emisor da chamada como o destinatario, teñan un dos terminales de terceira xeración.

Para mellorar a calidade da imaxen é importante:
+ Colocar o teléfono a uns 30 cm de ti, de modo que vexas na pantalla o teu rostro.
+ A luz ten que iluminar a túa cara sen deslumbrarte e non iluminar directamenta á camara.
+ O fondo no que te coloques debe de ser homoxéneo e claro.
+ A calidade de imaxe será moito mellor se non realizas movementos bruscos e mantés a conversación tal e como o farías habitualmente.

Normalmente o custo de establecemento da chamada é de 0.12€, e o coste da chamada é de 0.50€ por minuto.

Prevención de accidentes domésticos

Catuxa Magariños

No noso fogar pasamos moitas horas ao longo da nosa vida e é moi probable que sucedan accidentes domésticos por algún que outro despiste. Ainda que todos os membros da familia teñen as mesmas posibilidades de sufrir un accidente, son os cativos e as persoas maiores os que os sofren con maior frecuencia. Isto ocorre pola ignorancia e a despreocupación. A maioría destes accidentes domésticos son a causa de caídas, intoxicacións, alerxias, irritacións, queimaduras, incendios e explosións, electrocucións, asfixia respiratoria, golpes e feridas. Velaquí algúns consellos para previlos:

* Evitar tocar un enchufe coas máns molladas: previr electrocucións
* No cuarto dos rapaces que ás veces queren deixar unha luz encendida pola noite, deixarlle unha de baixo voltaxe ou a pilas.
* Nas salas de estar, as televisións que sexan de alto voltaxe, colocalas sobre unha base firme para evitar que caian. Apagar a televisión cando saia da habitación e evitar que a rodeen cortinas nin muebles para evitar incendios.
* Os extintores deben ser capaces de apagar incendios eléctricos ou de combustibles. Débese comprobar a miúdo a súa presión…
A metade dos rapaces que morren cada ano son por accidentes domésticos. Os menores de quince anos tiveron que recibir atención sanitaria debido a asfixias, atragantamentos, queimaduras por manipular obxectos dunha elevada temperatura, intoxicacións por fugas...

Os descoidos no fogar son debidos a excesos de confianza nun lugar donde existen moitos elementos perigosos como aparellos electrónicos, aparellos de gas... Como os cativos e os anciáns son os máis expostos a estes accidentes, é preciso utilizar guías donde explican as causas e consecuencias dunha serie de circunstancias ou elementos que son comúns en moitos fogares e que poden causar algún perigo. Estas guías normalmente están escritas en diferentes idiomas como o rumano ou o inglés, porque as persoas que coidan dos nenos e dos maiores suelen responder a estas nacionalidades.
Actualmente, os accidentes domésticos superan nas porcentaxes aos accidentes de transporte, deportivos ou de recreo. En España cada día rexístrnse máis de 5.120 accidentes domésticos o que o converte nunha das principias lesións, e está nas máns de todos evitalos ou polo menos reducilos.

A fusión nuclear

David Núñez Gerpe

A fusión nuclear é un proceso polo cal dous núcleos atómicos unense para formar outro de maior peso atómico, pero como todos os núcleos posúen unha carga positiva, vanse a repeler entre si. Para conseguilo hai que aportar desde fora a enerxía suficiente como para superar esta oposición entre ambos. Na fusión nuclear, usanse átomos lixeiros (ex:Hidróxeno), pois estes só teñen un protón e é máis facil acabar coa forza de repulsión entre os núcleos dos átomos; aínda así, para que se leve a cabo isto, hai que expoñer os atomos a unhas temperaturas de millóns de grados.
Nunhas condicións tan extremas de presión e temperatura, a materia adopta forma de plasma neste estado, os electróns separanse dos núcleos atómicos, e os ións positivos, apiñanse entre sí e fusionanse debido a velocidade. Despois da unión destes núcleos atómicos, a diferencia de masa liberada sae en forma de enerxía, esta varía en función dos núcleos que se unen e do producto da reacción.

Ata o momento construironse algúns reactores nucleares deste tipo, pero non bastaron para seguir cas investigacións. Varios países do mundo invertiron conxuntamente diñeiro e recursos científicos para poñer en marcha o ITER, un reactor xigante que xa se empezou a construir no sur de Francia. Comenzará a funcionar no 2016, e o seu obxetivo será rendir unha potencia de 500 MW durante 500 segundos. Aínda así, o objetivo do ITER non será obter electricidade, senón avanzar nas investigacións relativas a fusión nuclear e reunir o suficiente caudal de coñecemento como para poder construir unha hipotética central núclear de fusión.
Vantaxes:
* Os combustibles que usa (deuterio e tritio) son moi abundantes.
* Non provoca fumes nin polucións de ningún tipo, polo que é un bo sustituto dos combustibles fósiles.
* É moi estable, non produce ningunha reacción en cadea; e se surxe algún problema no reactor, a reacción detense expontáneamente.
* Non produce residuos radiactivos de ningún tipo, e a propia radioactividad acumulada na instalación sería de vida corta.
Desvantaxes:
* Aínda que non xéren residuos radiactivos, no proceso de fusión nuclear xerarase ‘‘basura nuclear’’.
* Costará máis diñeiro facer este tipo de reactores. No Proxecto do ITER en Francia xa se levan invertidos uns 13.000 milllóns de euros.
* Aínda que se usen combustibles moi abundantes, non son renobables.

¿ Qué é o ITER ?
O ITER é un reactor experimental que intentará reproducir na Terra as reaccións nucleares que dan enerxía ao sol e a outras estrelas. O reactor consolidará todo o que se aprendeu en décadas de estudos. Se funciona, e compróbase que estas tecnoloxías son prácticas, a comunidade internacional construirá un prototipo comercial do reactor, chamado "Demo". A etapa final sería desenvolver a tecnoloxía de fusión nuclear en todo o mundo. Tamén se considera a posibilidade de realizar a fusión nuclear por ultrasonidos.

¡¡¡¡O DVD morre!!!!

Uxío Baliñas Losada

Coa chegada da televisión dixital e a sua necesidade de soportes con máis memoria, a industria tecnolóxica xa decretou a morte do DVD. Sony e Toshiba xa emprenderon a carreira para reemplazarlo.

Os DVDs comuns e corrintes, din ambos lados, xa no son o suficientemente grandes como para almacenar as imáxenes que produce o HDTV, que requiren moitaa memoria.
O fundador e dono de Microsoft, Bill Gates, cree que "a tecnologxía faranos máis fácil o futuro", pero mostrase convencido de que as películas e filmacions en DVD non son un producto que vaia a sobrevivir demasiado tempo.
Nunha entrevista co diario alemán Bild, Gates explica este martes que o sistema do DVD non e suficientemente práctico para sobrevivir, e aventura que non pervivirá durante máis de dez años, pois no futuro -apunta- habrá unha televisión interactiva que "sabrá" cáles son os nosos programas favoritos.
+ HD-DVD: E un formato de almacenamento óptico desenrolado como un estándar para o DVD de alta definición polas empresas Toshiba , Microsoft e NEC , así como por varias productoras de cine.
+ BLU-RAY: E un formato de almacenamento óptico desenrolado para desfacer o monopolio de Microsoft co DVD e darllo a Sony o que esta asociado a un grupo maioritario de empresas como 20 Century Fox, Buena Vista Home Entertaiment, Panasonic, Philips, Pioneer, Samsung, PS3 entroutros.

>>> Comparativa (Blu-Ray +++ HD-DVD)
Capacidade: 25GB e 54GB +++ 25GB e 30GB
Lonxitude de onda do raio láser: 405nm +++ 405nm
Tasa de Transferencia datos: 36,0 / 54,0 Mbps +++ 36,0 / 55 Mbps
Formatos Soportados: MPEG-2, MPEG-4 AVC, VC-1 +++ MPEG-2, VC-1
Resistencia a raias e suciedade: Si +++ Non
Resolución máxima de vídeo: 1080p +++ 1080p

A semana pasada Warner Bross anuncióu que deixará de producir as suas películas de alta definición en ambos formatos (Blu-Ray y HD-DVD) para emplear exclusivamente no primero. Según a gran maioría dos analistas, o feito de que o xigante de Hollywood haia votado dun modo tan claro entre ambos formatos decanta a balanza definitivamente hacia o Blu-Ray, xa que ahora este formato gana claramente a HD-DVD no que se refiere a estudios de cine que o soportan.

Tipos de teclados

Rubén Castiñeiras Mondragón

A medida que avanzan os anos foron avanzando os diferentes teclados e no meu post vou falar da evolución destes teclados .O primeiro teclado en existir foi o teclado Dvorak que e unha distribución de teclado diseñado polos doctores August Dvorak eWiliam Daley nos anos 20 e 30 como unha alternativa ao teclado Qwerty ou teclado simplificado americano. Pero a base deste teclado sairon moitos teclados máis avanzados e eu vou falar dalgúns deles.
Primeiro vamos a falar do Optimus Maximus é un teclado superior que incorpora unha pequena pantalla OLED en cada unha das súas teclas o que permite mostrar calquer imaxe. Estas imaxes refléctanse sobre a teclas por exemplo si pulsas o botón das mayúsculas estas refléctanse nas teclas, neste teclado non todo son vantaxes, tamén ten inconvintes porque ocupa moito espacio, en calquera momento pódense estropear as luces do teclado e seguramente que arranxalo non costara 5€... sabendo que o seu prezo e de 1256€.
O seguinte teclado é o teclado flexible un teclado para traballar en calquer parte, por exemplo mentres te estas tomando un baño, calquera parte e ideal para conectarse á rede cun teclado flexible é resistente á auga e non presenta. O mellor deste teclado é a súa facilidade para limpalo. Este teclado pode presentar varios inconvintes como a dureza das súas teclas ou a incomodidade de que se poida dobrar ou que se estea movendo seguido.Este teclado presenta tamén unha gran vantaxe contra o problema do polvo, un problema que nos sucede a todos.
En terceiro lugar temos o teclado ultrafino. Trátase dun teclado BenQ que pasará á historia como un avance revolucionario , o seu perfil é de 18 milímetros, ten controis multimedia ,conéctase por USB e a súa altura e é regulable. O teclado BenQ ven incorporado cun rato con sensor óptico, o rato tamén se conecta por USB.
O seguinte é o teclado plegable: é un teclado que se pode pregar, normalmente son teclados de pequeno tamaño estan desenrolados para a súa utilización en dispositivos móviles como PDA, teléfonos móviles…Pódese conectar por USB pero tamén por conexión IrDA ou bluetooth .A principal vantaxe deste teclado é que se pode utilizar e calquer parte contigo mesmo e pódelo utilizar para calquera cousa . O principal inconvinte pode ser a disposición das teclas que pode incomodarche á hora de escribir ou pode causarche problemas físicos nas manso u nos dedos.

Os seguintes teclados son tres grandes inventos revolucionarios na informática. Son o teclado programable o teclado para persoas con deficiencias visuales e o teclado de luz. Vamos a comezar polo teclado programable, este é un teclado normalmente deseñado para ser utilizados en Terminais de Punto de Venta (TPV), nos que mediante software pódense programar todas as súas teclas ou parte delas para que realicen unha función en concreto ou accesos a partes determinadas dun programa .Este teclado pode incorporar un lector de bandas magnéticas para a lectura de tarxetas identificativas ou medios de cobro . Este teclado do que lles vou falar agora é un gran paso adiante hacia a eliminación de barreiras para as persoas deficientes, o teclado para deficientes visuais é un teclado con conexión USB deseñado para aqueles que usan o intensivamente o teclado numérico en ordenadores portátiles ou ordenadores comprimidos. Tamén se utiliza a combinación con teclados TPV ou en combinación con pantallas táctiles. Hoxe no mercado están especialmente deseeñados para persoas con deficiencias visuais, teclados con símbolos máis grandes do normais ou deseñados en cores de alto contraste ou con letras especiales según o método Braille. E por último o teclado de luz é un novo descubrimento que consta de tres partes , unha fonte de luz que produce de raios infravermellos, un sensor que capta os movementos dos dedos e un proxector que fai visible o teclado sobre a superficie na que se proxecta . Este teclado recolle o movemento dos dedos mediante sensores de plástico que se adaptan as mans a modo de luvas. O teclado de luz capta todos os movementos, e o usuario ten que axustar as súas pulsacións á sensibilidade da máquina, aínda que os responsables de Canesta afirman que o proceso de adaptación apenas dura 10 minutos.Este teclado ten moitas vantaxes á hora de aforrar espacio pódese incluso levar no bolsillo. Os inconvintes deste aparato pooden ser que se che estropee a luz infravermella ou sobre u lugar que esteas escribindo que pode producirche graves problemas nas mans.
Todos estes aparatos non cabe duda que son un gran avance para a tecnoloxía e que se inventan e fabrican para solucionar problemas no futuro pero tamén poden producir graves consecuencias nas persoas.

Wifi, posible risco para a saúde

Eva Limeres

O wifi (Fidelidade Inalámbrica polas súas siglas en inglés) é unha tecnoloxía avanzada, con respecto as redes inalámbricas, que ata fai pouco deron por anunciar que era un posible risco para a nosa saúde. Segundo varios análises, non se coñecen suficientemente ben os problemas que causan as ondas de radio, é moi posible por non dicir, que é seguro, que a súas transmisións son de tres veces máis potentes que as emitidas pola torre de telefonía móbil.
Aínda que non se pode afirmar que sexa malo para a saúde, fai uns anos anunciaban que as torres de telefonía móbil non podían estar preto das escolas, quizais esto xa sexa tarde, pois agora nas escolas ou na maioría delas teñen zona wifi e, posiblemente, ó chegar a casa tamén estean rodeados desas ondas que nos poden causar efectos na nosa saúde, pero que polo momento non se encontrou ningún defecto.
Como afirman moitos profesores especializados, eles non lle deixarían ós seus fillos pasar moito tempo pegados a un ordenador que estivera producíndolle esas radiacións aínda que non causaran ningún problema, pero mais vale previr que lamentar, afirman.
A pesar de que o Wifi é unha tecnoloxía doada de manexar e que esta moi revolucionada na forma de conexión, traerá consigo bastantes problemas para o futuro. Con isto quero dicir, que se encontraron problemas polo seu uso. Aínda que a exposición das ondas wifi soen ser moi pequenas, xa que son transmisores de baixa potencia e soen estar a distancias do corpo, vivir nun entorno wifi, debe estar vixiado.
Pódese deducir que a radiación de microondas no rango da frecuencia Wifi causa cambios de conducta, xa que altera as funcións cognitivas, activa a resposta do estres e interfire nas ondas cerebrais.
Como podemos comprobar entre as tecnoloxías das torres de control de telefonía móbil, o bluetooh..., o máis prexudicial para a nosa saúde sigue sendo o wifi, xa que as outras tecnoloxías non aportan problemas algúns.

O bluetooh permite enviar: información, musica, fotos, etc.; e polo que se ve aínda non ten ningunha radiación que nos poida causar problemas cerebrais ou de ansiedade. Por outra parte, as torres de telefonía móbil aínda que antes de que se puidera deducir os problemas que causa o wifi, viña sendo o que nos preocupaba, xa que emitía ondas que causaban algunhas incomodidades. Despois de que saíu a luz o problema do wifi e como si se esqueceran dos problemas das torres de telefonía móbil, deixando a un lado esas radiacións que agora ó lado do wifi non viñan sendo nada. Non obstante as torres de telefonía móbil seguen proxectando esas radiacións que ninguén lle da interese por mirar por elas. Isto é debido a tecnoloxía wifi, xa que cando inventan algún obxecto novo esquecense por completo dos anteriores, deixando os problemas que estes causaban ó aire libre e despreocupándose deles.
Polo momento, aínda esta permitido utilizar esta nova tecnoloxía nos lugares onde poidas coller as ondas. A xente soe ter aparellos nos que a través de antenas as ondas son mellor captadas e así prodúcese o contacto co internet.
As novas propostas que suxiren agora nos pobos pequenos son estender antenas por todo o pobo e así os cidadáns/as poidan ter acceso a internet dunha forma gratuíta, e a unha velocidade de 54 Mbps (mega bits por segundo) motivo polo que se entende que non debe ser moi perigoso o problema do wifi coa saúde.
No entanto, con esto quero terminar, dando por aclarado, que os problemas do wifi non son aínda moi prexudiciais no que levamos traballado con eles, pero iso non quita que nos esquezamos del, deixando de lado como se fixo con moitas outras tecnoloxías que por sorte non causaron graves problemas.

A holografía e a primeira televisión holográfica

Mireia García

-¿Que é a holografía?
A holografía é unha técnica que produce imaxes nunha placa fotosensible, pero o método utilizado para facer esto é totalmente diferente. A holografía produce unha imaxe chamada holograma, nesta imaxen queda rexistrada toda a información visual en forma tridimensional do obxeto do cal se quere sacar o holograma. Na holografía non se graba a imaxe do obxeto, o que se rexistra na placa fotosensible, na que se quere grabar o holograma, é a interferencia xenerada polo haz de referencia e a luz reflexada polo obxeto que é producida pola haz do obxeto. O haz do obxeto, refléxase sobre o obxeto do cal queremos sacar o holograma, e esta luz reflexada xenera unha interferencia ao contrastarse coa luz do haz de referencia. Despois de quedar grabado o holograma na placa fotosensible, esta placa ten un proceso de revelado moi similar ao revelado fotográfico. Unha vez que se ten a placa revelada do holograma para poder velo de novo, enfocamos o haz de referencia sobre a placa, facendo que apareza de novo unha imaxe virtual en tres dimensións do obxeto do cal sacamos o holograma.

-Aplicacións da holografía.
A holografía ten moitas aplicacións no mundo actual, entre moitas delas compren destacar:
*A xeneración de imaxes médicas tridimensionais.
*A determinación de deformacións de obxetos que han estado baixo presións.
*Tensións ou cambios de temperatura.
*A implantación de hologramas en dispositivos de seguridade como tarxetas de acceso ou área de seguridade.
*A aplicación de técnicas holográficas para o almacenamento de informacón.

-Os distintos tipos de hologramas.
Os hologramas, as imaxes que produce a holografía, poden aparecer no mundo de moitas formas, e cada unha delas, son distintas.
Hologramas de Fresnel: son un dos tipos de hologramas mais simples, aínda que tamén, son os mais reales e impresionantes, pero teñen o problema de que soamente se poden observar coa luz dun láser.

* Hologramas de reflexión: este tipo de hologramas, foron inventados por Y. N. Denisyuk, na Unión Soviética. Diferénzase dos outros porque o haz de referencia, chega por detrás e non polo frente. Este tipo de hologramas ten unha ventaxa, que se pode observar cunha lámpada normal.

* Hologramas de plano imaxen: son aqueles nos que o obxeto se coloca sobre o plano do holograma, o obxeto non está físicamente colocado nese plano. A imaxen real do obxeto, é a que se coloca no plano da placa fotográfica. Para observar estes hologramas, é necesario un láser.

* Hologramas de arco iris: estes tipos de hologramas foron inventados por Stephen Benton, en 1969. Con estes tipos de hologramas, non soamente se reproduce a imaxe do obxeto deseado, senon que ademais, reprodúcese a imaxen real dunha liña horizontal, sobre os ollos do observador/a. A través desta imaxen, aparece o obxeto holográfico, flotando no aire. Este tipo de hologramas, ten unha gran ventaxa, que as imaxes se poden observar iluminando o holograma coa luz branca dunha lámpada incandescente común.

* Hologramas de cor: os hologramas de cor, pódense lograr se usamos varios láseres de distintos cores, tanto durante a exposición como na observación. Por desgracia, as técnicas usadas para levar a cabo estos hologramas son complicadas e moi caras. Ademais, a fidelidade dos cores non é moi alta, que se poida decir.

* Hologramas prensados: estes hologramas son xeralmente de plano imaxen ou de arco iris, a fin de facelos observables, con luz branca ordinaria. Pero o proceso para obtelos é diferente, en lugar de rexistralos sobre unha placa fotográfica, úsase unha capa dunha resina fotosensible, chamada Fotoresist. Coa exposición á luz, a placa fotográfica, ennegrécese. Pola sua contra, a resina, adelgaza neses puntos. Tamén dito doutra forma, a información non queda grabada no holograma como un Sistema de franxas de interferencias obscuras, senón que queda como un Sistema de surcos microscópicos.

* Hologramas de computadora: As franxas de interferencia que se obteñen con calquera obxeto imaxinario ou real pódese calcular, cunha computadora. Unha vez calculadas estas franxas, pódense mostrar nunha pantalla e logo fotografiar. Esta fotografía sería un holograma sintético. Este tipos de hologramas teñen unha gran desventaxa, e é que non é nada fácil, representar obxetos moi complicados e con detalles. Pero tamén ten unha gran ventaxa, e é que se pode representar calquer obxato imaxinario. Esta técnica, é moi útil na interferometría.

-CLARO Holoscreen.
Claro holoscreen é o nome da primeira televisión holográfica que existe no mundo. O equipo cuxas imáxenes parecen hologramas, non só funcionan como televisión. Teñen entradas para DVD, computadoras e consolas de xogo. Sábese que Xapón é a cuna da tecnoloxía e é por iso que eles son os primeiros en poñer á venta á que ben podería ser a televisión de futuro.
Esta televisión ten a panatalla máis plana do mundo, é moi similar á dunha televisión normal, pero nesta pantalla, refléxanse as imáxenes que parecen hologramas. A venta destes equipos é casi unha exclusuvidade. Para adquirir unha das 50 que saldrán ao mercado, os interesados deberán acercarse á tenda de Harrod´s en Londres e terán que pagar preto duns 30.000 dólares.
O producto fai que os espectadores teñan a sensación de que a imaxe se atopa suspendida en medio do aire, algo que recrea a un holograma. Así mesmo, explica que a imaxe aparece na pantalla gracias á luz que desprende o seu proyector. Cando chega á tela transparente, a luz representa a imaxe como un auténtico holograma, aínda que realmente non o sexa.
A pantalla é de 1´5 metro por 1 metro, mentres que o espesor é de 10 mm.Según indica o fabricante, a pantalla posee entradas para televisión por cable, satelital, DVD, video, computadoras, laptops e consolas de xogos como a Play Station, todas esas funcións con apenas apretar un botón de econtrol remoto.
Por si queda algunha dúbida, a cada un dos computadores se lles ofrecerá a instalación do producto e toda a información necesaria sen cargo para... encenderse e disfrutar.