20 janeiro 2011

O EDIFICIO MEDIA-TIC DE BARCELONA: O PRIMEIRO 'BROTE VERDE'

María Campaña Otero

Creado por Enric Ruiz-Geli e situado no distrito tecnolóxico do 22@ , como mostra de que é un primeiro 'brote verde' nun contexto de crisis, o edificio Media-Tic é un fórum cidadán de encontro, aprendizaxe e posta en práctica das Tecnoloxías da Información e a Comunicación. Pretende poñer ao servizo do cidadán e da empresa un equipamento para uso intensivo e transparente das TIC, buscando a súa difusión e integración nas empresas. Concíbese como unha instalación equipada coas últimas tecnoloxías e innovacións, e ubicada nun lugar estratéxico para servir de núcleo e zona de presentacións, demostracións e todo tipo de actos. Será un punto de interrelación entre distintas empresas e éstas co cidadán, a través das TIC.

O CZFB (Consorci da Zona Franca de Barcelona) investiu 28 millóns de euros no Media-Tic que acollerá o Internet Interdisciplinary Institute (IN3) e o eLearn Center da Fundació Universitat Oberta de Catalunya (UOC), e a sede do centro de R+D Barcelona Digital.

Jordi Hereu, alcalde de Barcelona, pensa que este proxecto contén todos os valores da cidade e que, na era da información, a arquitectura ha de ser unha plataforma tecnolóxica. O Media-TIC é unha arquitectura dixital construída a partir de procesos dixitais de CAD-CAM.

Enric Ruiz-Geli explicouna "como unha estructura a tracción, non de compresión, unha estructura que educa" e que toma como exemplo o Gimnasio de Maravillas de Alejandro de la Sota, en Madrid.

Descripción da Obra:

É o cuarto do mundo e o primeiro acabado de España que incorpora o revestimento ETFE (Ethilene Tetrafluor Ethilene), que facilita a penetración da luz e o aforro térmico. A pintura de orixe mineral tamén capta a luz solar e fai que manteña un efecto luminoso cando cae a noite, converténdose nun elemento luminiscente, que o seu autor compara cunha medusa. Ademais, consome só enerxía que obtén de placas solares.

O edificio é un cubo con 4 fachadas distintas entre sí, que atenden a funcións específicas segundo a súa orientación. O debuxo do mosaico da pel de ETFE traduce as forzas exercidas polos pilares e columnas, o cal deixa ver un estudo da forma, ata o mínimo detalle. As plantas son diáfanas, abertas e modulables. Éstas son atravesadas por un patio vertical que da continuidade ao edificio e o conecta ao entorno. As plantas quedan conformadas en U, abríndose finalmente a unha das fachadas, que deixa un enorme marco ao exterior.

Buscando a ecoeficiencia do edificio, cúbrese con esta pel de 2.500 m2, que conseguirá un aforro energético do 20% e obterá 42 puntos dos 57 puntos máximos marcados polo Decreto de Criterios Ambientais e de Ecoeficiencia Enerxética dos Edificios. Só co movemento do aire conséguese xestionar toda unha fachada, sen mecanismos industriais, e cuns resultados moi favorables e enerxeticamente económicos.

A pel de ETFE da cara dos “coxíns”, está composta de inflables que dispoñen de ata tres cámaras de aire. Isto, mellora o illante térmico e permite a creación de sombra a través dun sistema neumático. Así, prodúcese un efecto como dunha nube tapando o sol; unha nube intelixente. A capa do medio é a que consegue crear a sombra. A primeira capa é transparente; a segunda e a terceira, dispoñen dun patrón de deseño inverso que, ao desinflarse e xuntarse, compleméntanse, creando unha soa capa opaca. A Configuración ETFE Niebla recubre unha das fachadas cun vestido de nitróxeno. Mediante sensores de temperatura, actívase automaticamente un sistema que inxecta nitróxeno pulverizado nos 32 coxíns verticais, producíndose unha nube de opacidad que actúa como filtro solar.


Etiquetas: , ,

GRANJAS VERTICALES

Clara Rodríguez Castro

Las granjas verticales serán edificios de unos 30 pisos; con paredes de cristal, un panel solar encima y un sistema de irrigación en el que se purifican aguas residuales, en los que se plantarán frutas y verduras.

Los cultivos, al estar en un ambiente controlado, no tendrán graves enfermedades y se evitarán grandes pérdidas. Todos los alimentos podrán ser cultivados orgánicamente, sin pesticidas, herbicidas, fertilizantes, etc. Los nuevos sistemas de producción y las nuevas tecnologías contribuirán a una producción más eficiente, sin depender de las temporadas ni condiciones meteorológicas.

Gracias a estas granjas muchos campos de cultivo podrán transformarse en bosques lo que contribuirá a mitigar el cambio climático, gracias a su capacidad de disminuir el CO2.También será una manera de aprovechar la tierra, la cual en un futuro será escasa debido al crecimiento de la población.

Formación de una granja vertical:

1.- Paneles de cristal.- Contienen una capa transparente de óxido de titanio que elimina los contaminantes y hace que el agua se deslice lo mejor posible. Así los cristales se ensucian menos y permite una mejor entrada de luz a la granja. El agua se recoge para su tratamiento.

2.-Sala de control.- Desde aquí el cultivo se regula las 24h del día.

3.- La arquitectura.- Tiene forma circular, lo que permite aprovechar mas el espacio y que en el centro haya una mejor iluminación.

4.- Los cultivos.- La granja podría cultivar frutas, verduras, carne, pescado, etc. Habría alimento para unas 50.000 personas al año.

Mecanismos:

1.- El cosechero.- Monitores de frutos y verdura con un ojo electrónico, que utilizan la detención del color para comprobar el grado de madurez.

2.- El campo.- Cuanto más pequeñas sean las cosechas habrá más capas por planta.

3.- La piscina.- En ella se acumula el riego y de ella parte el sistema de irrigación.

4.- El alimentador.- Este sistema dirige un programa que controla las cantidades de agua y luz para los diferentes cultivos.

Fuentes de energía:

1.- Paneles solares: Son una de las fuentes de energía de la granja. Estos paneles giran en la dirección del sol y sirven para refrigerar la granja.

2.- Turbina de viento espiral: Otra fuente de energía para la granja, genera energía eólica.

3.-El sistema de evapotranspiración : Situado en el límite de cada planta. Sus tubos acumulan agua de la humedad, que puede ser embotellada y vendida.

4.- Las pipas: Dentro de ellas hay un líquido muy frío que atrae los vapores que luego son recogidos a medida que se licuan.

5.- Sistema de tratamiento de las aguas residuales: Las aguas grises del sistema de alcantarillado de la ciudad son tratadas a través de una serie de filtros. Estas aguas como no son potables se pueden utilizar para el riego.

6.- Otra fuente de energía: Las partes no comestibles de las plantas y los residuos de los restaurantes podrían transformarse en combustible.

Etiquetas: , ,

BOT CONVERSACIONAL

Lucía García Chenlo

Un bot conversacional ou programa conversacional é un programa informático diseñado para simular manter unha conversación, de relativa intelixencia, con unha ou máis persoas mediante teclado e/ou audio. Na actualidade, algúns destes bots inclúen programas conversores de texto a sonido, o que permite maior realismo á interación co usuario.

Para establecer unha conversa non se poden empregar frases complexas, deben ser facilmente comprensibles e coherentes. Aínda así os bots actuais son limitados, non consiguen comprender todo. Estes programas teñen en conta as palabras ou frases do interlocutor , o que permite que empreguen unha serie de respostas preparadas con anterioridade. De esta maneira, o bot é capaz de seguir unha conversa con unha mínima lóxica aínda que non saiba do que esta a falar.

Existen diversos métodos que se empregan para simular a súa inteligencia: algúns programas utilizan complicados patróns heurísticos mantendo un rexistro dos temas tratado

s na conversación para ubicalo no contexto, mentres que outros simplemente contestan empreñando a súa base de datos, sen manter un rexistro dos temas a tratar.

Moitos deles están implementados vía web, podendo calquera usuario iniciar unha conversación, xeralmente en inglés.

Os bots conversacionales foron programados para interactuar co usuario a modo de Chat. Moitas veces próbanse charlas exclusivamente entre dous programas para probar aspectos como a eficiencia, nivel acadado, etc. Algúns destes bots van máis alá do seu obxetivo básico, e constitúense como verdadeiros programas aos que se lles pode pedir que desenvolvan actividades como vixiar o correo electrónico entrante, abrir o procesador de textos ao reproducir música…
Algúns veñen provistos de “paquetes” sobre distintos temas ao mesmo tempo que poden aprender a medida que van coñecendo ao usuario. Polo momento no existe un auténtico aprendizaje senon que se limitan a memorizar frases e citas.

Unha das utilidades destes prgramas aplícase ás v

eces ao IRC (Internet Relay Chat), no que moitas veces próbanse estes programas en conversacións con outros usuarios do chat, que descoñecen que o interlocutor da súa conversa non é humano, e desta maneira evalúanse dunha boa forma as cualidades dos programas.

Algúns bots conversacionais dos máis coñecidos son:

- ELIZA: é un antigo e popular programa que simula Intelixencia Artificial. Foi desenvolvido no 1966 polo Dr. Joseph Weizenbaum. Foi escrito orixinalmente na linguaxe LISP. O programa traballa con técnicas e patróns de recoñecementos de frases.

- PARRY: é un coñecido chatterbot que permite manter unha conversa co programa de relativa coherencia. PARRY foi escrito en 1972 polo psiquiatra Kenneth Colby e despois pola Universidade de Stanford. O programa intenta simular un esquizofrénico paranoico.

PARRY e ELIZA conversaron varias veces entre sí, pero o encontro máis popular ocorreu no ICCC 1972, donde falaron a través de ARPANET.

Outros bots máis recentes son:

- A.L.I.C.E.: (Artificial Linguistic Internet Computer Entity) é un simulador de intelixencia que procesa a linguaxe natural humana e intenta manter unha conversa. Foi inspirado en ELIZA. É un dos programas máis sofisticados e exactos no seu tipo, logrando gañar importantes premios.

O seu desenvolvemento comezou no 1995, o programa foi reescrito en Jaca a principios de 1998. Para especificar as regras de conversa emprega a linguaxe AIML (Artificial Intelligence Markup Language).

O autor orixinal do proxecto foi Richard Wallace, pero en 2001 numerosos desenvolvedores tomaron o proxecto.

Ademáis dos bots conversacionais existen moitos outros tipos de robots. Unha parte importante é a domótica, a nivel dunha vivenda completa, pero son os robots domésticos e de compañía os que forman parte dalgunha vivenda axudando a persoas ou facendo compañía.

Un destes robots é a polémica Aiko. É una obra do inventor Le Trung, quen dende 2007 estivo perfeccionando o seu robot, tanto nos seus movementos como nos seus sensores e cerebro artificial, o cal bautizou con nome de BRAINS (lo que significa "Cerebros" en español, pero cuyas siglas en inglés en realidad significan Bio Robot Artificial Intelligence Neural System).
Aiko emprega avances en Intelixencia Artificial para, entre outras cousas, falar dous idiomas (inglés e xaponés), resolver problemas de matemáticas a nivel de escola de secundaria, comunicar o estado do tempo, entender máis de 13000 oracións faladas, cantar cancións, identificar obxetos, ler periódicos e imitar o toque físico humano.

Etiquetas: ,